Czy jest życie po życiu? A może nie ma, życia po życiu. Istnieje Bóg? Czy nie ma Boga?
Mamy różne poglądy i różne nadzieje. Zgadzamy się na świat bez Boga lub nie zgadzamy się na świat bez Boga. Zgadzamy się na tylko jedno życie lub nie zgadzamy się na to. Co i tak nam nic nie daje. Mamy pewność, że istnieje coś więcej po śmierci lub nie mamy tej pewności. Błądzimy, zastanawiamy się, wierzymy i nie wierzymy, czujemy i nie czujemy. Ale …
każdy może z martwych powstać.
Czy ty wiesz, że z martwych możemy wstawać w tym życiu tu i teraz?
Możemy się odradzać i odradzamy się?
Kiedy właściwie to następuje?
Życie i śmierć dwie zagadki, ciągle nam towarzyszące. Ustawienia systemowe pokazują te chwile, kiedy bliżej nam do śmierci niż do życia. W naszych historiach towarzyszą nam dynamiki, które prowadza nas tam… no właśnie tam… do życia lub śmierci.
Kiedy jesteśmy bliżej śmierci niż bliżej życia?
Każdy może sam w sobie poszukać tych chwil, działań, przekonań, które są dalekie od celebracji życia. Może pamiętasz takie chwile, kiedy nie chciało ci się żyć? A pamiętasz takie chwile, kiedy było ci w życiu wszystko jedno? Pamiętasz taki czas kiedy, kiedy nic się nie udawało i była wtedy depresja i rozpacz?
Być może były takie chwile kiedy żyłeś, ale złość na życie i to co w nim się działo była tak duża, że uruchamiała destrukcyjne zachowania? Bliższe śmierci niż bliższe życiu.
A może uprawiasz lub uprawiałeś sporty, które są na granicy bezpieczeństwa dla twojego zdrowia lub życia? A może masz tyle nienawiści, że nie szanujesz siebie i innych?
Możesz też działać jak ofiara, spokojnie czekając na moment zrewanżowania się za doznane według ciebie krzywdy… I nie winni, za to zapłacą.
Ale co tam się rozpisywać…! Nie ma, co urządzać spowiedzi!
O zmartwychwstanie przecież chodzi!
Każdy może z martwych powstać!
Powstajemy z martwych kiedy zaczyna dojrzewać nasza świadomość. To wtedy właśnie dostrzegamy i zaczynamy rozumieć, gdzie zmierzamy, do życia czy do śmierci. Zaczynamy szukać odpowiedzi, gdzie tak naprawdę jest nasze miejsce w życiu.
Ustawienia systemowe pokazują rozwiązania oraz to w czym jesteś /stan/. Gdzie ci bliżej, gdzie dalej. Kochasz życie i szanujesz je, czy kochasz tylko śmierć. Na to wszystko nakładają się historie systemowe. Za kim i za czym, podążamy z wielkiej miłości przecież. Miłości do życia, ale również śmierci.
Miłość do życia, to ciągłe z martwych wstawanie. Odradzamy się na nowo kiedy wytyczamy nowe kierunki w naszym życiu. Kierunki, które służą życiu. Czyniąc go satysfakcjonującym, dla nas i naszego otoczenia. Kiedy powstajemy i wychodzimy, z tego co nam już nie służy.
Zmartwychwstanie to odwaga i zdecydowanie!
W związku z tym powstawanie z martwych to chwile szczęścia. Chwile satysfakcji, że ja też mogę, wolno mi, zasługuję. Są to momenty, które bardzo wyraźnie się je czuje, w sercu, w ciele w umyśle. Mało tego, nawet zauważa to otoczenie.
Odradzanie się, to również powracanie. Powracanie do tego co nam najbliższe, w nowej jakości naszego życia, w nowej jakości nas samych. Mam tutaj na myśli relacje z najbliższymi i mniej bliskimi.
Przecież kiedy się odradzamy wychodząc z destrukcyjnych zachowań to wracamy do bliskich na nowo. Inni, lepsi bardziej wrażliwi i zdecydowani. Roztaczamy aurę życia, aurę miłości. Ponieważ im bliżej nam do życia tym więcej miłości mamy dla innych. Takiej miłości towarzyszy szacunek, delikatność, nieraz nawet poczucie humoru, jako emanacja zgody na to czym jest życie.
Wstajemy więc z martwych. Bądźmy uważni, na to kiedy oddalamy się od życia. Bądźmy świadomi tych chwil, które odwracają nas do śmierci. Pracujmy nad sobą, nie dając się przekupić i zmanipulować obietnicom marketingowym, własnym ograniczeniom i tym, którzy uważają, że mogą zarządzać naszym życiem i naszą śmiercią.
Uczmy się odradzać i powracać do tego pięknego daru od Boga, którym jest życie.
A jeżeli nie wierzysz, w to co piszę to wyobraź sobie, że cię nie ma, nie istniejesz.
Jak ci z tym jest?
Jeżeli są chwile, że masz daleko do życia, zapraszam na sesję ustawień systemowych.