Szczęście

Wszystko co robimy ma w swoim założeniu zaprowadzić nas do czegoś. Przeważnie tym czymś, jest szczęście. Czyli tak naprawdę dążymy do pewnego stanu emocjonalnego, który jest zadowoleniem na wysokim poziomie. Pragniemy różnych rzeczy, pieniędzy, zdrowia, miłości, kariery. Wszystko po to żeby osiągnąć odpowiedni dla nas stan emocjonalny, zwany szczęściem. Szczęście ma to do siebie, że przychodzi i odchodzi. Bywa ulotne, krótkie i ciągle może bywać o krok od nas. Ale czasem potrafi się rozgościć, na dłużej. Jeżeli przeżywamy życie świadomie, to nawet do końca życia.

Szczęście.

Ustawienia systemowe zwane są nieraz, drogą do poszukiwania szczęścia. Nie bez przyczyny, jest w tym dużo racji.

Zobaczmy więc, co pisze o szczęściu Bert Hellinger:

„Aby mieć odwagę zatrzymać szczęście, musimy zrobić coś jeszcze. Musimy pozwolić innym mieć w nim swój udział. Kawałek szczęścia przekazujemy więc innym. W ten sposób oni też stają się szczęśliwi. Szczęście rośnie – i może przy nas pozostać. Jest to jedna z tajemnic szczęścia.”(B. Hellinger, Wielki Konflikt)

Ustawienia systemowe:

to praca z emocjami, które oddzielają nas od szczęścia.

Często jest to niezasłużone poczucie winy czy rodowa pokuta oraz inne przypadki. Jeżeli mamy świadomość, że takie dynamiki są jakościami naszej rodziny, znacznie łatwiej jest zarządzić swoim stanem emocjonalnym. Czyli tak naprawdę tym, co w realnym życiu decyduje o naszym poczuciu szczęścia. Jeżeli nie mamy świadomości, jak działa nasz system rodzinny urządzamy sobie osobisty sabotaż. Oczywiście zarządzają nim procesy nie świadome. Ten sabotaż to nic innego jak deklaratywne „chce być szczęśliwy” i nie świadome, „nie wolno mi”.

Wracając jednak do słów Berta Hellingera, szczęście wzrasta i uzyskuje pełnię, wtedy kiedy umiemy się  nim podzielić.

Każdy chyba zna stan własnych chwil szczęścia i związane z nim poczucie, że chcemy z kimś świętować, czy pobyć razem w tym w czym jesteśmy. Szczęście to zadowolenie i radość. Radość lubi być widziana. Jesteśmy wszyscy połączeni, niewidzianymi nićmi życia. Jeżeli tylko umiemy je udźwignąć i pielęgnować może być szczęściem innych. Umieć się podzielić, to jest wiele.

Podsumowanie:

Nie zapominajmy tylko o jednym, własne szczęście nie można budować na cudzym nieszczęściu. Tak mówi stare przysłowie. Prawdziwe ma to do siebie, że łatwo jest nim się dzielić. Łatwo ponieważ jest uczciwe, można go pokazać i obdzielić nim innych. Wtedy wszyscy wzrastają, razem w miłości. Bo prawdziwemu szczęściu zawsze towarzyszy miłości, do siebie i do innych.

Definicyjnie:

Szczęście jest emocją, spowodowaną doświadczeniami ocenianymi przez podmiot jako pozytywne. Psychologia wydziela w tym pojęciu rozbawienie i zadowolenie.

W rozważaniach o jego naturze najczęściej określane jest w dwu aspektach. Mieć je oznacza: sprzyjający zbieg, splot okoliczności, pomyślny los, fortuna, dola, traf, przypadek. Powodzenie w realizacji celów życiowych, korzystny bilans doświadczeń życiowych.
odczuwać szczęście oznacza:(chwilowe) odczucie bezgranicznej radości, przyjemności, euforii, zadowolenia, upojenia, (trwałe) zadowolenie z życia połączone z pogodą ducha i optymizmem; ocena własnego życia jako udanego, wartościowego, sensownego.

Filozofowie przynajmniej od czasów Sokratesa dociekają natury szczęścia i jego osiągalności. Obydwa zagadnienia rozważane są w kontekście pytania czy szczęście zależy jedynie od życia filozoficznego, czy też zależy również od okoliczności życiowych. Zwłaszcza w starożytności rozumienie szczęścia było pochodną rozumienia ludzkiej natury.

Po zaspokojeniu danej potrzeby dochodzi do głosu potrzeba wyższego rzędu. Osoba szczęśliwa to osoba, która zaspokoiła wszystkie potrzeby. Ponieważ najwyższą z nich jest potrzeba samorealizacji, można przyjąć że ludzie szczęśliwi to ludzie samorealizujący się.

Cechy:

• realistyczne nastawienie do świata;
• akceptacja samego siebie;
• przyjazny stosunek do otoczenia;
• spontaniczność;
• niezależność;
• niekonwencjonalne podejście do życia (unikanie stereotypów);
• głęboka duchowość;
• głębokie przeżywanie miłości;
• filozoficzne, niezłośliwe poczucie humoru;
• kreatywność;
• bogata osobowość, odporna na wpływy otoczenia.

Współczesna psychologia podkreśla również rolę wewnętrznie motywowanej aktywności. Jeżeli robimy coś dla samej przyjemności i koncentrujemy się wyłącznie na tej czynności, a nie na przyszłych korzyściach z niej. Na przykład sport może przynieść szczęście, jeżeli troska o wyniki nie przesłoni nam samej radości z gry.